Paralel Evren

Bir koku bir sarılma kahverengi 4 göz

Paralel evren de bunların değeri sadece huzur

Bir koku

Boyuna sürülmüş kurnaz bir koku, bilekte kalan naiflik

Bu koku mübah

Bir sarılma

Kumsalın denize kavuşması

Kumsalın dinginliğinin denizle dalgalanması

Dalgaların kayalar arasından kumsala ulaşması

Üstünde uçan martıların dans etmesi

O martıların sessizlikle olan uyumu

Bu sessizlik mübah

Kahverengi 4 göz

İkisi diğer ikisinin içinde

Mahzun olan ikisi

Kurnaz olan ikisi

Kahverengi gözler ufuğun yoksunluğuyla

Mavi ve yeşilin kırmızılığıyla

İnce bir varoluş

Paralel evrende bu varoluş mübah.

Arya Bilmiyorsun

Ne kalem ne de rüzgarın müziği anlatabilir bazı olmayışları. Varken yok olmak değil aslında bahsettiğimiz yok oluş. Hiç olmayanın olmayışı. Sesimizin olmadığı bir dünyada çığlık çığlığa geziyoruz her birimiz.

 Ben sesimi bulduğum anda dünyam değişti. Olmayan bir dünya da varım artık. Bunu sana söyle anlatabilirim Arya. Bir sessizlik düşün ve onun sahibinin bulduğu anda yok olduğunu. Daha zoru da gerçek dedikleri şu güneşin etrafında dönen dünya yaşantısında alıştığın anda oluyor. Baştan yok oluyor sessizlik.

Onsuzluğa alıştın, yaşam hücrelerinin en temel maddesi onsuzluk çünkü. Şu demin bahsettiğim dünyaya azıcık alıştığın zaman, karşına bir şey geliyor ve seni en baştaki yok olma haline döndürüyor. Sakladığın her acı evet acı, keder, hüzün bunların hepsini huzur kalıbına soktuğun halde özüyle tekrar geliyor Arya.

Arya yaşım aldı başını gidiyor. Ben artık onsuzluğun özüyle bu kadar hem hal olmak istemiyorum. Biliyorum ki sen de benim için bunu istiyorsun ve diyorsun ki istemediğin ne varsa o bir gün seninle karşılaşır. Bunu biliyorum ama sen onsuzluğun özüyle baş başa kalmak ne demek bilmiyorsun. Bilmeni de istemem. Çünkü ben artık onsuzluğun her halini seviyorum. Senin bu kadar sevmeni istemem. Hem hal olmak istemiyorum dediğim ne varsa haddinden fazla seviyorum Arya ve bu beni yaşlandırıyor.

Senin bunu anlaman için önce onunla olman daha sonra onsuz olman gerekiyor. Bu artık mümkün değil. Sen beni anlayamazsın belki ama ben seni çok iyi anlıyorum. Hiç olmayanın yok oluşu. Çünkü ben her onsuzlukla tekrar karşılaştığım zaman ikisinin birden özüyle mücadele ediyorum. Bu mücadele hakların yoksunluğundan olan bir mücadele değil. Bunu anlayabiliyor musun?

Arya seneler asırlar geçiyor da aşıkların hikayeleri dilden dile gezmeye devam ediyor. Onla benim hikayem dilden dile geçecek cinsten bir aşk hikayesi değil. Çünkü herkes gibi senin de düşündüğün şey değildi o. Ama onsuzlukla benim hikayem yürekten tünel açıp geçecek cinsten. Bunu bir tek sen anlayabilirsin. Anladığını da derinliklerinde saklayabildiğin için. Sen hiç varken de yok bildin mi onu. Benim seni anlayabilmem bu Arya ben iki yokluğu da özüyle ve kalıbıyla gördüm. İçinde sakladığım ne varsa hepsini ona ben anlattım. Benim sandığımdı o ve onsuzluk. Onsuzluk beni severken onun beni sevmemesi ne demek sen bilmiyorsun. Bunun insana evrendeki herhangi bir canlıya neler yaptırabileceğini bilmiyorsun. Onu ve onsuzluğu sevmenin ne demek olduğunu sen bilmiyorsun. Ben ikisiyle de sevişmişken senden daha çok bileceğim.

Bana kızmanın çok bir anlamı yok çünkü ben şu daha önce de söylediğim dünya var olduğundan beri ve yok olacağı güne kadar onu ve onsuzluğu seviyorum seveceğim bunu hiçbir zaman unutma Arya.

Ağlayan Kaya

Kalbim bir başka çarpardı bir zamanlar,
içinde olduğu vücuda değil de başka bir vücut için çarpıyordu sanki.

Günlerden bir çarşamba günü
kahvehaneden çıkarken kül tablası gibi kokuyordum
ciğerlerimi gül bahçesine çeviren bir rüzgar karşıladı
kapıdan çıkar çıkmaz.

 Nasıl şükretsem azdı bu bahçe için.
 Yürümeye başladım ama nereye gittiğimi bilmeden.
 Eve gitmem lazımdı.
Ayaklarım benden izin almadan hareket ediyordu.
Kayboluş bu
Zamandan uzaklaştım. Herhangi bir zaman dilimi beni etkilemiyordu.
Dünya o sıra benim yüzümden durmuş ya da benim için durmuştu.
Yukarı doğru çıkarken bedenimin nasıl baktığını gördüm gökyüzüne .
Yıldızlara aya bakıyordu. yüzünde ki tebessümün sıcaklığını
an ve an hissediyorum hala.
Tekrar zamana dahil olduğumda ağlayan kayanın üstünde yatıyordum.
Sahiden de yukarıya bakıyordum
yıldızlara aya bakıyordum.

Bir güvercin aradım bu karanlıkta sevgilime haber yollamam lazımdı
ruhumdan seslendim aya bak aya bak aya bak
duydu sesimi yemin ederim duydu bana baktı baktı durdu.
Sigara yaktım dur dedi çok içmişsin içme
attım hemen kayanın altına düştü.
Olur da kurumuş otlardan yangın çıkarsa ne yapardım dedim
İçimdeki yangından daha fazla olmaz söner.
Yukarıya doğru çıktım sevgilimin yanına
elini tuttum avucundan öptüm
gözlerinden öptüm
saçını arkaya attım alnından öptüm.
Kalbim nasıl çıkmak istiyor yerinden
elini kalbimin üstüne getirdim sakinleşti.
Bir daha öptüm elini,
ayaklarımızı sallıyorduk aydan aşağı
ayaklarımız çarptı birbirine
dizine yattım elini bırakmadan uzandım boylu boyuna yanında
saçlarıma götürdü hemen elini
ananemin başımdan bit ayıkladığı zamanı hatırladım.
Ananemden daha güzel ayıklıyordu başımda ki bitleri.
Nasıl da ince ince geziyor saçlarımın arasında.
Ağladım sonra çok ağladım, elimi bırakma saçlarımdan çekme elini dedim
hiç konuşmadı saçlarımdan çekmedi elini
dizinde döndüm öptüm dizini
iyi ki geldin dedim sustu konuşmadı.
           hiç gitmedim ki
eğildi başımdan öptü beni.
Gözlerim yerinden çıkacaktı neredeyse
elini kalbimin üstüne koydu küt küt küt
yeryüzüne baktık.
Ağlayan kayanın üstünde bedenim yatıyor
az aşağıda annem ve babam mutfakta.
Birisi kitap okuyor gözlüğü burnunun hizasına inmiş
bisiklet sürüyor birisi onu gösterdim.
Bak dedim ne güzel bisiklet dimi
konuşmadı
Çok sustun dedim, konuşmadı
         hep ben konuştum
Çok özledim seni
bit ayıklamanı çok  seviyorum.
konuşmadı doğruldum,
ağlıyordu.
Sustum bende ağladım
artık gitme vaktim geldi gözyaşı inerse biz kalamayız.
Gittim ağlamadı sustu yine ben ağladım
zaman dahil olduğum da gözlerim yanıyordu
gözlerim yanıyor.
Ağlayan kayanın üstünde, ben ağlıyordum, ay da sevgilim.
Kalamadım sustu hep ağladı kalamadım.
Ciğerimin tazeliği hala yerindeydi ne ağlamak ne gücenmek ne kızmak hiçbir şey bu bahçeyi etkilemiyordu.
Artık eve gitmem gerekiyordu.
Sigarayı yakamadım rüzgardan
sanki gülüyordu bana yakamadım diye
içmedim yola koyuldum.
Eve vardığımda yeni uyanmıştım.
Annem kapıda bakakaldı bana
sarıldım ona.
Özledim anne seni dedim
ağladı o da
siz kadınlar neden hemen ağlıyorsunuz bizim canımızı daha fazla acıtmak için mi dedim anneme
güldü.
Odama geçtiğimde ikinci kez uyanmıştım.
ağladım
biz erkekler neden durduk yere ağlarız, yoksa erkekler ağlamaz diye mi.
buluttan yağmur nasıl iner aşağı gümbür gümbür
gözlerimden öyle indi aşağı yaşlar
ağladım erkeklerin ağlamayacağı kadar ağladım.

hiç gitmedin sen  benden diye ağladım
sustum
sen benden hiç gitmedin.

Ay'a Doğru

Kanatlarım yeşil ışığın altında saklı
Uçabilirim
Yeşil ışığa doğru göğe doğru Ay'a doğru
Kanatlarımın altında bir karanlık
Karanlık
Mavi bir karanlık
Başımı iki kanadımın arasında tutuyorum
Çıkmıyor
Sessiz mavi bir gecekondunun en kuytu köşesi
Benim mabet diye kullandığım iki kanadımın altı
Başımı göğe çıkartamıyorum
Yeşillikler arasında Ay ışığı beliriyor arada
Mavi kuytum şenleniyor.

Kutsiyet

Apaçık görüyorum gözlerimi kapayınca. Bütün gün gördüklerim taşımaz hiçbir değer. Düşlerde hep sen varsın, varolduğun kadar güzel bakıyorum sana. Gölgeni bile aydınlık görüyorum, gözlerim karanlığın dibindeyken. Kutsiyet bu olsa gerek. Seni gördüğüm gibi güneşi göremediğim zamanlarım oluyor. Güneşten aydınlık bir cismani şey olur mu ?

Gecenin karanlığında gökyüzüne baktığım zaman, aydan yansıyan güneşin değil senin ışığın. Bir kere seni gördükten sonra göremeyen gözler biliyorum ben. Göremezsem seni eğer karanlığın gözleri de aydınlanmış olur o vakit.

Hazirana Sitem

1


Sana kızgınım haziran
hakkını vermedin haziranlığın
tutulması için verilen sözler
hayata dair, sevgiye dair , bana dair verilen sözler

Sende verildi hep tutmadın
sana kızgınım haziran
Mavi gözlü devi de sen yıktın
en güzel sözleri söylettin haziran sen
en güzel olmazları da sakladın
sana kızgınım haziran

ben seni vefalı bilirdim
unuttun unutturdun
unuttuğunu unutturdun ,
yağmur yağdı, güneş açtı, deniz coştu hep unutturdun.

kendimizi bile unutturdun
kimiz biz dedirttin bize
günah keçisi sensin haziran
haziranlığın hakkını veremedin.

2


sene geçti haziran
yine seninle karşılaştık anılarda
niye sen hiç düşündün  mü?
ben sana kızgınım haziran
suçun yoktur
olmalı olmuştur belki
bitmeli bitmiştir
sevmeli sevmiştir belki
ama ben sana kızgınım haziran

sen yine de bırakma bizi
gözet ayrı ayrı
duy sesimizi
atan kalbimi duyabilir misin
görülen düşleri
duyulan sesleri
sen ayrı ayrı gözet bizi haziran

3


haziran sana son sözlerim bunlar
bir sokak vardı hani
güneşin destursuz girmediği
sen destursuz girmiştin
elimi sen tutmuştun
gözlerime sen bakmıştın
bakma demiştin sen
sonra bir gar vardı
bir cami bahçesi  hatırladın mı
sana kırgınım haziran destursuz çıktın karşıma

4

hazirana anlam

haziran bu sefer değil ama sana başka diyarlardan yazacağım
gezmediğin, görmediğin diyarlardan,
yelkenli atlıların uçtuğu diyarlardan,

aslı olmayan yerden
aslında olduğum yerden

gök kuşağında ki siyahtan
cennetteki ateşten
keskin bir kılıcın ucunda ki tüyden
haziran aslı olmayan
aslında olduğum yerden

5

hazirana şiir


bir gün olacak ya gideceğim
gideceğiz
üzülme yok olduğuma
şükret devam eden hayatına
rüyalarında kanma uyanınca yıkar aslı


ağır ağır gidiyorum
ağır ağır kapanıyor gözlerim

hatırlarım kapanmadan önceki son anı
hatırlatır bana an geçen yılları
güneşin destursuz girmediği sokakları  uzun olan yolları
üzülme dur izle
belki kalışım kalmayışım olacak
kalışım kalmayışımdan kötü olacak


6

hazirana veda

elveda haziran
sende sensiz kaldım ben
istediğim bu değildi
elveda haziran

Korkular

Bugün günlerden ne bilmiyorum gecelerden bir gece, fikrimin ince gülü çalıyor arkada ben biraz hüzünlüyüm. Biraz doluyum nasıl ne zamandan beri böyleyim hiç bilmiyorum. Anlamaya çalışmak için düşünmeye vaktim olmadı. Erteledim sürekli düşünmeyi erteledim. Bu zamana kadar bir sorun varsa onu çözmekten yanaydım hep. Ne zaman bıraktıysam bunu bilmiyorum ama beni karıştırdı. Şimdi nazen de sevgilim çalıyor. Karışığım çok karışık. böyle nereden başlanacak nerede bitirilecek bilmediğim bir karışıklık. Hayır aşk acısı çekmiyorum en son aşk acısı çektiğim zaman haftalarca kimseyle konuşmamış sürekli eğlenmiştim düşünmemek için. Ondan öncesinde de günlerce evden çıkmamış yemek yememiş siyah zifir kusmuştum. O günler baya geride kaldı. Aşk acısı çekmiyorum evet. Bunları yaşadığımda çocuktum evet her anlamda çocuktum. Yoksa çocukluğumdan gocunmam. Ama o çocuğa bir daha aşk acısı çekmemeyi öğretti o zamanları. Sonra başka bir çocuk geldi içinden yine. He bir de bu var "içinden geldiği gibi" yaşamaya çalışmak. Ne tuhaf dimi böyle güzel bir şey için uğraşmak. Asıl olması gereken için uğraşıyorsun. Evet bu da içimdeki çocuklardan bazılarını dövdü bazılarını arsız etti. Bak yavaş yavaş çıkıyor karışıklığımın sebebi. Şu anda bir çapkına yangınım çalıyor. Çapkın olmak ne demek. Gözlerine bakmadan sarhoşum sarhoş diyor ince saz. Nasıl bir şey görmeden sevmek sevmeden hissetmek. Çapkın bunu yapabilen mi? Ben bunların ne anlama geldiğini senelerce önce unutmaya başlamıştım. Önemi yok zaten. Birine bir şeye o kadar ait olamazsın hatta olmamalısın. Hiç bir şey bitmeyecek değil. Eğer öyle bir yola girip kaybedersen aidiyetini. Kendini bulman da o kadar zor oluyor. Hayatlar başka hayatlar bize neler öğretir neler gösterir ama hiç biri kendi yaşadığımız kadar etki etmez bizde. Babam derdi hep "Yaşanılan her şeyi tecrübe edecek kadar ömrün olur mu bilmezsin ömrün olsa gücün kalır mı acaba? ". Çünkü ben içinden gelen her şeyi içinden geldiği için yapıp, iyi mi kötü mü sonra öğrenip ona göre ders almayı planlayan ama hiç alamayan biriyim. Pişman olmakta yok tabi çünkü sonuçta bir şey öğrendin hem isteyerek yaptın. Haklısın baba o kadar ömrümüz olsa bile o kadar gücümüz olacak mı biliyoruz. Zaten bizler genelde gücümüzden fazlasına ilgi duyarız. Cesaret midir? Belki birisinin cesaretidir. Kaç ruh var içinde kaç çocuk. bir vücuda kaç kişilik sığar en fazla. Belki kaç insan tanıyorsan o kadar sığar. Tanımak nasıl olur kaç kişiyi tanırız acaba. Zor bunlarda bir insanı tanımak zor tanıdığını düşünmek buna inanmak daha kolay ve biz insanlar genelde kolaya kaçarız. Karanfil kokuyor sigaram diyor arkada bir ses. Zulam da ki mahsun resmin. Bazen o bile yüzüme bakmıyor. Bazı zamanlarda kaybettiğin insanları tamamen kaybedersin. Hislerini hatıralarını sesini nefesini sıcaklığını her şeyi kaybedersin. Kayıptan çok pişmanlık yorar seni bazı zamanlarda. Kaybetmeden sevmeli insan. Sevmeli sevmeyi sevmeli. Kurtar Allahım beni bu aşkın kederinden çalıyor şimdi. Diyor ki yani Allahım ben çok sevdim beni bu sevdandan al. Sevdanın kederi de sevdaya dahil değil midir? Ne dedik sevmeyi sevmeli insan  sevginin her şeyini. Hasretini kederini kaybını hatta ölümünü bile. İyi güzel şeylerin yanında bu kederlerin içinde olduğu sevgi. Kutsiyete ermeden önceki en kutsal yerde. Ne demiş şair kılıklı adam ;

Kendi kalabalığın arasında kutsallara vakit ayırmak.
Sevdiğin kadını sokakta gördüğün kadınlardan ayıran anlamı kutsal saymak,
kutsalların arasında kendini yitirmek.
ky


Bu şiir bana hep şu ayeti hatırlatır. "Allah, der ki; kimi benden çok seversen onu senden alırım... ve ekler , o'nsuz yaşayamam deme, seni o'nsuz da yaşatırım... ve mevsimler geçer, gölge veren ağaçların dalları kurur, sabır taşar, canından saydığın yar bile bir gün el olur... aklın şaşar, dostun düşmana dönüşür, düşman kalkar dost olur, öyle garip bir dünya işte.. olmaz dediğin ne varsa hepsi olur.. düşmem dersin düşersin, şaşmam dersin şaşarsın.. en garibi de budur ya, öldüm der durur, yine de yaşarsın."

Kimi ondan çok seversen senin sınavın senin zorun o olur. Yapmam dediğin ne varsa yaparsın. büyük konuşma senden büyük Allah var. Bunları düşündükten sonra nasıl seversin nasıl korkarsın kaybetmekten. Nasıl bağlarsın yüreğine bir sevgiye bir yüreğe. Şimdi de aklıma Can Yücelin bağlanmayacaksın şiiri geldi. Şiirde diyor ya " İlle de bir şeyleri sahipleneceksen, Çatıların gökyüzüyle birleştiği yerleri sahipleneceksin. Gökyüzünü sahipleneceksin, Güneşi, ayı, yıldızları…"

Ben Ay'ı sevmeye başladım mesela ben baktığım zaman ona o benim, benim sevdiğim. Gözlerim görmeyi bırakana kadar oraya ne zaman baksam orası benim. Olur da gözlerim vazgeçerse bir gün bakmaktan. Karanlığı severim o benim olur. Karanlığın içinde ki Ay'a giden yolu gözlerim. Ay da bekleyeni beklerim. 

Bilmeden görmeden karanlığı konuşmak öyle beylik laflar etmek ne de kolay değil mi? 

Beylik laflar çok can acıtıyor. 

Hangimiz sevmedik çalıyor şu an. Ne diyordu herkesten bir anı saklar bu ömür herkesin acısı sevgisi kadar... O beylik laflar kadar canın acıyor. Ne kadar bilirsen bil korkularınla yüzleşeceğini her seferinde korkuyorsun kaybetmekten sevdiğini, bağlanmaktan sevdiğine. Daha da acımasın diye korkmuyorum diyorsun sakladığın kadar korkuyorsun aslında. Uzaklaştırırsın etrafındaki dostları etrafındaki yürekleri. Bu sefer yalnızlığını dert edersin. O kadar karışırsın ki korkunla, yine korkunla korkarsın.
Korkularını bıraktığın zaman kaybedeceğin de bir şey kalmıyor insanın, kaybedeceği bir şey olmayınca korkacak bir şeyi de olmuyor insanın.
Korkularıyla yaşayan sevdiklerinden korkan insanlara selam olsun. Yüreği güzel insanlar.

Overrate

Toplumda bazı şeyler fazla abartılıyor diye gerçekten kıymeti varsa bile gözden kaçıyor. Özellikle sosyal medya bu konuda çok etkili hatta sadece o etkili bile olabilir. Bugün arkadaş grubunda sosyal medya hesabı olmayan biri diğerlerinden daha sonra haberdar oluyor. O yüzden sadece diyebiliriz. Ama asıl mesele o değil. Asıl mesele çok dile düşen hatta "overrate" olan şeylerin dikkate alınmaması. Bu da bazı "cool" grubun diktesi. " Abi herkesin dilinde zaten ne gerek var kafası çok var. " Sözüm meclisten dışarı tabi. Bir dostuma küçük prensten bir metafor anlattım. Overrate olduğunu düşünmeyenler bilir prensin sönmüş yanardağını temizlemesi. Bana dedi ki " kanka bence küçük prens çok overrate oldu. Fazla dikkate alma. " bunu söyleyen dostum bilmeyen birisi değil aslında o beni şu konuda uyardı. " Abi herkesin dilinde bilen bilmeyen sana da aha yine ondan konuşuyor demesinler" falan filan bu da mesele değil asıl mesele. Gerçekten o metaforun sende etkisi olacak olupta etkisi olmaması. Neden çünkü herkesin dilinde. 

Can Yücel'in olmayan şiirlerin altına Can Yücel yazanların dilinde. Popülerliğin getirdiği bir şey sanırım bu. Farklı bir kafa. İlk insanlardan bu yana toplumu felakete sürükleyen şeylerden birisi bu. Felaket derken kan revan değil asıl felaket cahillik ben bilirimcilik. Hatta bir noktada bencillik. Böyle şeyden uzak durmak fayda ama durabilmek ne kolay dimi.  Bunları bilen hatta etrafına naçizane anlatan insanlar bile yer yer "overrate" deyip ciddiye almıyor. Alması gereken detayı almıyor. Detaylar kafa yorar ama uzun vade de hayat kurtarabilir. Gözden kaçırmamak lazım. Kaçıranlar olarak çok konuşuruz. Ama kaçırmamak dileğiyle... 

Son olarakta yanardağı anlatmak istiyorum biraz overrate ama idare edeceğiz artık. 

 "Benim her gün suladığım bir çiçeğim var, dedi. Haftada bir süpürdüğüm üç yanardağım var; biri sönmüştür, ama ne olur ne olmaz, gene süpürürüm. Ben yanardağlarıma da, çiçeğime de yararl oluyorum. "

Ne olur ne olmaz diye sönmüş yanardağını her hafta süpüren bir yürek. Burada overrate olan yüreğin büyüklüğü mü küçük prens mi ? O detayı kaçıranlara selam olsun...

Yılandan Korkmam

"Geçtiğimiz günlerde Konya da ufak bir yılan ısırdı beni. Yılandan hiç korkmazdım ama ısırınca en az yalan kadar korktuğumu anladım. Yine de korkmuyorum. Yalandan da yılandan da. Neyse olur insan başına gelir dere kenarında oturursun bir bakarsın hiç ummadığın zamanda ummadığın yerden ısırmıştır hayvan...


Sonra İstanbul'a geldim arada olan tatsızlıklar tadı tuzu onlardan bahsetmiyorum bile. Yeni odama taşındım bir güzel temizledim falan eskiden kalan arkadaş pencerenin önünü dolu kullanıyordu. Ben boşalttım. Yatağımın yanı pencere altında da minik bir sehpa üstünde " biraz bilgisayardan işlerimi halledeyim de öyle yatarım " dediğim ama halletmeden yattığım bilgisayar. Neyse bir güzel uyudum. Sabah saat 08.10 da arkadaşım beni uyandırmak için arıyor. Bilgisayarın yanında telefon alıp yastığımın yanına koydum bir daha arayacağına güvenip uyanamayışımı garantiye aldım kendi çapımda. Sonra saat 8.45 uyandım artık bir kaç kez arama sonucu. Kalktım doğruldum yerde bir sigara. Hiç birimizin içmediği türden. Ben farklı takılıyorum sarıyorum falan sevindim " iyi sabah sigarasına uğraşmayacağım" sonra bir baktım sehpada bilgisayar yok. Şarj kablosu duruyor kendisi yok. Koştum diğer odalara arkadaşlar mı aldı diye yok. Dedim gitmiş bilgisayar adam bir de sigarasını düşürmüş. Ne yalan söyleyim üzüldüm malın gittiğine bile üzüldüm. Bir de ihtiyacın varken gitmesi üzdü. Neyse Allah'tan dedik vardır bir hikmet. Polis falan formaliteden bir sürü şey. Boş yani biliyoruz. Buz gibi bir su içtim sıcaktı havalar zaten iyi geldi.


Sonraki gün telefonum şarjı %3 kırmızı işim de var kapanmaması lazım eve geldim. Şarj dolmuyor temassızlık var sanırım şöyle aşağı yukarı bir yaptım elimde kaldı şarj aleti. Gecenin bir vakti şarjım bitti şarj aleti yok neyse komşu komşunun külüne muhtaç hesabı rica ettim şansa varmış onda da aldım geceyi kurtardım."






Şimdi bunların hepsi yaklaşık 2 hafta içinde oluyor tabi başka başka şeyler de oldu büyüklü küçüklü. Bazen hepsi üst üste gelmiş gibi olur hayatına göre. Ne hayatlar var unuturuz aslında ama görmediysek ya da kendimizde kaybolduysak üst üste geldi deriz. Bıkar yoruluruz. Demem o ki dostlar bazen çok güzel sınanıyoruz çok güzel. Şikayet edip ölmeyi bile istersin gafletle ya da gerçekten samimiyetle anlam bulamadığın için yaşantında. Ama alıyorsun işte nefesi kendi imkanlarınla ölmek kurtuluş değil zulm. O yüzden bunu bir kere çıkarmak gerek kafadan. Diyelim ki Allah bizi seviyor Allah bizi fazla sınıyor sabrını selametin için sınıyor. Fazla sevildiğini de düşünme o da biraz hoş olmaz tabi. Demek istediğim bunun en ikna edici açıklaması bu. Ne bu dünyaya çile çekmeye geldin ne de herkes sana düşman. Tek mesele sorunların büyük küçük sorunların karşısında nasıl durabiliyorsun. Sabrın sonu selamettir duruşunu çok seviyorum. Keşke ben dahil herkes onu hakkıyla yapabilse. İyi düşün iyi olsun var bir de. Baktığın zaman iyi düşündüğün için iyi olmasa bile kötü düşünmediğin için kötünün olmaması iyi. Her koşulda iyiyi düşünmek biraz daha akıl karı. Yakınlar eşler dostlar bunların da kıymetini bilmek lazım iyisinde kötüsünde. E sadece kötü şeyler başına gelmiyor zaman zaman sen de kötülük edebiliyorsun insanlara hatta eşine dostuna bile. Buna rağmen yanında var olanlar varolsun. Her şey Allah'tan yalanı da yılanı da sen öyle güzel sınanıyorsun ki kendi hesabında sabrını göster iyiliğine sahip çıkmaya bak.





İçini bil mümkünse bildir. İyiliği iyi şeyleri paylaşmak yerine zamanına göre teşviktir davettir. Ama her şeyden evvel sabır ... Bir de eş dost Varolsunlar...

Kimsin sen

Sen kimsin bir yokluğa var olmuş bir çocuk gibi
Gitmeyi vazgeçmeyi bilmeyen gibi
Damarlarında kan yerine sevgi akan bir meczup gibi
Yorgunluğu yokluğu bilen anlatmayan bir kuş gibi
Renkli ama dikenli ama zararsız bir çicek gibi
İsmin var mı senin kimsin sen

Her kaybolanı bulmaya çalışan
Düşeni kaldırmaya çalışan
Pişman olmaktan gocunmayıp pişman olmayan kimsin sen
İlahi merhametten nasibini alan

Kimsin sen