Kutsiyet

Apaçık görüyorum gözlerimi kapayınca. Bütün gün gördüklerim taşımaz hiçbir değer. Düşlerde hep sen varsın, varolduğun kadar güzel bakıyorum sana. Gölgeni bile aydınlık görüyorum, gözlerim karanlığın dibindeyken. Kutsiyet bu olsa gerek. Seni gördüğüm gibi güneşi göremediğim zamanlarım oluyor. Güneşten aydınlık bir cismani şey olur mu ?

Gecenin karanlığında gökyüzüne baktığım zaman, aydan yansıyan güneşin değil senin ışığın. Bir kere seni gördükten sonra göremeyen gözler biliyorum ben. Göremezsem seni eğer karanlığın gözleri de aydınlanmış olur o vakit.