PAZARTESİYE AİT BİR SABAH

PAZARTESİYE AİT BİR SABAH

Nezlimde manadan yoksun şu zamanlar, yazma eylemini icra ederken mutsuz cümleler kurmak...
Lakin kalemden bu şekil bir üslupla damlıyor kelimeler, 

Mani olamıyorum.
Ben mutluyum halbuki. 

Hayli muhterem hanımefendi hazretlerim, ruhumu huzura doyuruyor elhamdülillah.

Somut olarak yanımda bulunmayışı hayli canımı sıksa da sevgi ağır basıyor.
Ne mutlu bana ve bize.

Birkaç günden bu yana içimdeki sesle olan diyaloğum sıklaştı. Ben iyi tarafım, o ise kötü.

Zihnime kötü laflar fısıldıyor ve ben bittabi kovuyorum onu.

Ve biliyorum ben, büyük bir imtihana tabi olmakla geçecek ömrüm...
Bu imtihanda çok başarılı olur muyum bilmiyorum da, dibe vurmamak lazım. 

Dibi görmezsem başarılıyımdır zaten.
Bu kadar kötü olayın imtihandan gayrı açıklaması olmayacağı kanaatindeyim.
Ben de koşulsuz şartsız teslimiyet içerisindeyim Rabbime.

Bugün step ikliminin gri başkentinin seması aldatmakta griyi mavi ile.
Huzur veriici bir bahar günü, ki güne güzel gözle bakmamı sağlayan da sevgili hazretlerimdir.

Vuslata da tez zaman kaldı.

Tez zaman kaldı çünkü zamandan korkmaz, onun üzerinde yaşarsan uzun zaman yoktur.

Beni zaman bulutlarının üzerine taşıyan meleğimi yüreğinden öpüyorum

Babil İkra